نویسنده: الف.م

Monday, July 31, 2017

با سلام به مردم ایران و خانواده های محترم

تشکیلات پولادین برادران اصطلاحی است که اغلب افراد جدا شده و کسانی که به نوعی با مجاهدین آشنایی داشته باشند این واژه را شنیده اند.

در سالهای اخیر در اشرف و لیبرتی این کلمه به وفور در تبلیغات درونی سازمان به خرد اعضا داده می شد و در حواشی آن دست به قدرت نمایی کاذب زده می شد که گویا علیرغم سخت تر شدن شرایط مبارزه ، ساختار تشکیلات سازمان هر روز مستحکمتر می گردد در حالیکه واقعیتهای مناسبات درونی سازمان درست ۱۸۰ درجه عکس این ادعا بود.

اولین سوال همه افراد چه آنها که بیان می کردند و ابراز می نمودند و چه آنها که علنی نمی ساختند ولی تناقض آن را در ذهن داشتند این بود که مگر چند تشکیلات داریم و چرا سازمان برخلاف دعاوی نفی استثمار و اینکه تفکیک جنسیتی زن و مرد را برسمیت نمی شناسد ولی به موضوع تشکیلات که می رسد تشکیلات برادران و تشکیلات خواهران را علم می کند بسیاری از افراد به شیوه های گوناگون بیان می کردند ما که یک سازمان و یک تشکیلات و یک سلسله مراتب بیشتر نمی بینیم پس این جدا سازی چه معنایی دارد؟ از این ابهامات و سوالات که تا بحال نیز در هاله ای از تردید مانده بسیار زیاد است که جای پرداختن جداگانه دارد…

اما واقعیت بسیار روشن تر از اینها بود و با اندکی تامل و اندیشیدن می شد دریافت که هدف اصلی مسئولین از بکارگیری واژه “تشکیلات پولادین برادران” و پر و بال دادن به آن ، تلاشی برای سرپوش گذاشتن بر ضعفهای درونی تشکیلات بویژه کمرنگ شدن مستمر “سلسله مراتب” در بین برادران بود.

در برابر این تبلیغات مستمر و روزمره بسیاری از افراد مسئله دار که دید واقع بینانه تری به مسائل سازمان داشتند با کنایه از واژه “تشکیلات پوشالین برادران” استفاده می کردند و تناقض ذهنی شان را به این صورت بیرونی می کردند این تناقضات و صحبتها راجع به تشکیلات به گوش مسئولین بالای سازمان هم می رسید. در یک مورد من خودم شاهد آن بودم با فردی بنام “ح . ز” در نشست جمعی برخورد کرده و به او تذکر دادند چرا از این حرفها می زند و آن را “لغزهای اپورتونیستی” می دانستند و به وی گوشزد کردند که “تو بااین حرفهای کنایه آمیزت مناسبات را داری شخم می زنی و ….”

 اصطلاح “تشکیلات پولادین یا به معنی دقیق تر تشکیلات پوشالین” بطور خاص بعد از خلع سلاح ۲۰۰۳ که دیگر حرف جدی سیاسی و نیز توجیهی برای ماندن در عراق وجود نداشت ابداع شد تا چند صباحی مانع از فروپاشی درونی شوند و بتوانند  افراد را هر چه بیشتر در سیطره تشکیلات اسیر باقی نگهدارند.

نکته قابل توجه این است که همواره “تشکیلات خواهران و بطور خاص شورای رهبری که بعدا به شورای مرکزی تغییر نام داد” را به رخ برادران می کشیدند و مستمر از آنها تعریف و تمجید می کردند و به این شکل توی سر مردهای داخل تشکیلات زده و آنها را تحت فشار تشکیلاتی قرار می دادند و آنها باید با پذیرش کار بیشتر و اعتراض کمتر به صورت کامل فرمان پذیری و اطاعت بی قید و شرط را قبول نمایند تا مثلا به سطح الگوی تشکیلات خواهران نزدیک گردند.

در واقع خواسته سازمان این بود افراد مانند یک رباط بی روح و مقلد تمام عیار از محتوای انسانی شان فاصله گرفته و فقط به مصالح و منافع تشکیلات فکر کنند در این مسیر آنها باید همه انتقادات درست را فرو خورده و با شعار “هژمونی پذیری بی قید و شرط” سر سپاری خود به تشکیلات را اثبات می کردند.

بدنبال اخراج مجاهدین از عراق و آمدن به آلبانی غیر واقعی بودن و متزلزل بودن بسیاری از این ادعاهایی که در عراق و شرایط بسته اشرف و لیبرتی به خرد افراد داده می شد روشن و آشکار شد و بتدریخ در برخورد با دنیای آزاد خیلی از نفرات متوجه توخالی بودن این شعارها شدند و مثل آب شدن برف در برابر آفتاب تموز کاذب بودن این فضا سازیها بر همه روشن گردید.

تاکنون بسیاری از کادرهای سازمان اعم از کادرهای قدیمی و جدید با انتخاب درست و تصمیم به بیرون کشیدن از این توهمات واهی قدم در دنیای آزاد گذاشته و الان در آلبانی یا سایر نقاط به زندگی خود جدا از تشکیلات و قید و بندهای آن ادامه می دهند.

همین خود نشاندهنده این حقیقت است که چیزی بنام “تشکیلات پولادین برادران” وجود خارجی نداشته و ندارد صرفا تبلیغی برای زمین گیر کردن افراد و مقابله با ریزش نیرویی سازمان می باشد.

برای همه افراد روشن شده که از تشکیلات جز پوسته ای بیشتر باقی نمانده است جمع شدن نشست های انتقادی در آلبانی خود گویای این واقعیت است.

در حالیکه در اشرف و لیبرتی گفته می شد همین نشستهای انتقادی تضمین پیروزی و حفظ تشکیلات می باشد و بدون آن مناسبات تشکیلاتی فرو خواهد ریخت این امر نشاندهنده این است که تشکیلات سازمان دیگر مثل شرایط بسته و محدود اشرف و لیبرتی در عراق امکان ادامه حیات با آن شیوه ها را ندارد و در حال از هم گسستن می باشد ….