ملاقات با نخست وزیر هلند آقای مارک روته در جریان کنگره سالانه حزب اتحاد احزاب لیبرال اتحادیه اروپا (آلده پارتی) در آمستردام. طی ملاقات ضمن معرفی خودو فرقه رجوی و نقض شدید حقوق بشر توسط این فرقه در آلبانی تشریح شد.
مصاحبه با منوچهر عبدی، جدا شده از فرقه رجوی
با منوچهر عبدی، نجات یافته از فرقه رجوی در آلبانی
سوال :آقای عبدی، از اینکه دعوت ما را پذیرفتید و وقتتان را در اختیار ما قرار دادید بی اندازه سپاسگزارم. مقدمتا درخواست دارم خودتان را به صورت کامل معرفی کرده و سوابق خود را با سازمان مجاهدین خلق بیان نمایید.
عبدی: من هم سلام عرض ميكنم خدمت شما و خانواده هاي محترم اسيران در فرقه رجوي. من منوچهر عبدي متولد سال 1341 از تهران و متاهل و داراي يك فرزند دختر هستم. من 14 سال از عمرم را در فرقه رجوي گذراندم. نحوه آشنايی من هم به اين صورت بود كه دوستانم در ايران به من كه قصد رفتن به خارج داشتم پيشنهاد دادند كه يك سازماني در عراق هست به نام مجاهدين خلق كه اگر آنجا بروم ميتوانم از طريق آنها به خارج براي كار بروم. اين شد كه من از ایران خارج شدم و به عراق و نزد مجاهدین خلق رفتم و دیگر راهی به بیرون نداشتم. مسئوليت من در قرارگاه اشرف نور پردازي براي تبليغات بود تا اینکه به آلبانی آمدم. نحوه جدايی من هم بخاطر اين بود که من زمانی که شرایط آن فراهم شد از طریق یکی از کسانی که جدا شده بودند مخفیانه با خانواده ام تماس برقرار كردم که سازمان فهمید و مرا توبیخ و تنبیه کرد و زیر فشار و سرکوب رفتم. این کار یعنی ارتباط با خانواده از نظر آنان جرم به حساب می آید و خدا را شكر که نهایتا توانستم نجات پیدا کنم.
سوال : آیا زمانی که در عراق بودید، چه در اشرف و چه در لیبرتی، در جریان حضور خانواده ها قرار گرفتید؟ واکنش سازمان و همچنین واکنش اعضا چه بود؟ خودتان شخصا چه احساسی را آن زمان تجربه کردید؟
عبدی: زماني كه خانواده ها آمدند من حضور داشتم كه خانواده ها به پشت سياج اشرف و جلوي در اشرف ميامدند و واكنش سازمان در قبال خانواده ها اين بود كه با عرض معذرت ميگفتند اينها فامیل الدنگ هستند و يا مامورين وزارت اطلاعات و مزدور هستند و آدمها را تشويق به سنگ زدن و فحاشي به خانواده ها ميكردند و هر كس از ما هم اين كار را نميكرد در نشستها مورد توبيخ و تنبیه قرار ميگرفت. اعضاء هم از اين كار سازمان به شدت در عذاب بودند كه چرا سازمان با خانواده هاي آنان اين كار را ميكند يا اينكه چرا به پير زن و پيرمردي يا زن و مرد و دختری که برای دیدار آُمده اند سنگ ميزند. آنها فقط خواستار ديدن فرزندشان بودند. در مجموع کسی نبود كه از اينكار سازمان خوشحال باشد. سازماني كه با سنگ و فحاشي از خانواده هاي ما پذيرايي ميكند معلوم است چه نوع سازمانی است و در آینده با مردم چکار خواهد کرد.
سوال : به نظر شما انتقال سازمان مجاهدین خلق از اشرف به لیبرتی و سپس از لیبرتی به آلبانی چه تغییراتی را در روند حرکت سازمان موجب شد و چه اثراتی بر استراتژی و ساختار تشکیلاتی این سازمان گذاشته و خواهد گذاشت؟ واضح تر بگویم. همانطور که اطلاع دارید بعد از سقوط صدام حسین و اشغال عراق توسط نیروهای آمریکایی، سازمان مجاهدین خلق ابتدا سلاح، سپس قرارگاه اشرف و نهایتا با آمدن به آلبانی، مرز ایران را از دست داد. مسئولین اکنون به چه عنوان نیروها را به سرنگونی نظام امیدوار نگاه می دارند؟
عبدی: مسئولین سازمان مخصوصا رهبر فرقه به نفرات ميگفتند كه ارتش قيام هنوز در ايران زنده است و آتش زير خاكستر هستند و شما هم افسران اين ارتش قيام هستيد و سربازان شما هم همان جوانهاي قيام هستند كه منتظر جرقه اي هستند و ما هم هر لحظه قيام بشود خودمان را سريع با هواپيما به ايران ميرسانيم كه بتوانيم قيام را سازماندهي كنيم.
سوال : چه عواملی مانع از جدا شدن افراد از سازمان در آلبانی می شود؟ به نظر شما چه تعداد واقعا با شناخت و اراده خود مصمم به ماندن در درون تشکیلات می باشند؟
عبدی: عواملي كه مانع از جدا شدن نفرات از سازمان می شود اين است كه آنها ده ها سال در حصار و تحت شديدترين كنترلهاي پليسي بودند. وقتي هم كه به آلباني آمديم ما را از دنياي بيرون ترساندند و گفتند كه اگر بيرون برويد كسي را نداريد پول هم نداريد و معتاد و بدبخت می شوید. به نظر من نفراتي که در سازمان الان حاضرند بمانند فکر می کنند تحت تعقيب پليس بين الملل یا مأموران جمهوری اسلامی هستند يا نفراتي كه سن بالايي دارند كه ميگويند ديگر ما الان با اين سن کجا برويم ديگر كاري نميتوانيم بكنيم و از پس مشکلات خود بر نمی آییم. اگر شرایط فراهم شود اغلب جدا خواهند شد.
سوال : سؤالات و ابهامات اصلی اعضای درون تشکیلات چیست؟ آیا مسئولین پاسخگوی این سؤالات و ابهامات هستند؟ کلا چگونه با آنها برخورد می نمایند؟
عبدی: سوالات و ابهامات اصلي در خصوص اين است كه ما سلاح نداريم و از مرز هم كه دور شده ايم و شما هم كه مي گفتيد كانون مبارزه درعراق است و پس ما الان اينجا چكار ميكنيم و چرا مانده ايم. البته هروقت از مسئولين اين سوالات را ميكرديم مارك ميخورديم كه تو بريده اي و همین بود كه هيچ موقع افراد سوالات اصلي خود را نمي كردند چون از عواقب آن ميترسيدند. سؤال اصلی و اساسی همه البته همیشه این بود که مسعود رجوی کجاست که این سؤال را ممنوع کرده بودند، یعنی کسی نپرسد.
سوال : رویکرد سازمان با جامعه نجات یافتگان در آلبانی چیست؟ مسئولین با کسانی که در درون تشکیلات خواهان جدایی هستند چه برخوردی دارند؟
عبدی: رويكرد سازمان با جدا شده ها درآلباني روشن است. دوست داشتم كه خانواده ها خودشان در اینجا حضور داشتند و با چشمان خود رفتار وقيحانه سازمان را با افرادی که عمر خود را به پای رجوی ریخته اند می دیدند، كه يك نمونه اش خود من هستم. وضعيت جدا شده ها بغايت اسفبار است چون زد و بندي كه سازمان با كميساريا كرده و پولي كه قرار بوده كميساريا بدهد سازمان گفته من ميدهم، بخاطر همين پولي كه سازمان ميدهد در قبالش افراد را به كارهايي وا ميدارد كه مناسب نيست كه من در اينجا بگويم و در كل از افراد سوءاستفاده ميكند و مثل يك برده با آنها رفتار ميشود. در صورتي كه ما پناهنده سياسي هستيم و پناهنده سياسي در هر كشوري در آزادی كامل است. كسي هم كه ميخواهد جدا شود سازمان سعي ميكند اول با نشست هاي مغز شويي او را منصرف از رفتن كند و اگر نشد او را يك ماه بصورت غير قانوني در قرنطينه یعنی در حبس انفرادی نگه ميدارد كه افراد را از رفتن پشيمان كند و در اين يك ماه بصورت نشستهاي متوالي كاري ميكنند كه فرد از رفتن پشيمان بشود. حربه های روانی مختلف در این یک ماه بکار می برند. مريم رجوي هم اخیرا گفته که اگر كسي بيرون برود پولي كه قرار است ما بدهيم به نفر جداشده دیگر تعلق نميگيرد كه اين باعث ميشود كه بعضي هايی كه خواهان جدا شدن هستند پشيمان بشوند.
سوال : به نظر شما سفرهای مریم رجوی به آلبانی و اقامت های طولانی در این کشور به چه منظور است؟ اعضا در برابر دیدارهای وی با عناصر افراطی و جنگ طلب آمریکایی که حامی داعش بوده اند چه واکنشی داشته اند؟
عبدی: سفرهايي كه مريم رجوي مكرر به آلباني ميكند بخاطر ريزشهايي است كه جديدا شدت گرفته و همچنین موضع افراد سر نفرات آمريكايي كه به آلباني می آیند. نمونه اش هم همين سناتور مك كين و امثالهم که به اين صورت است كه اعضا می پرسند که چه دليلي دارد كه اين همه خرجهاي ميليون دلاري ميكنيم در صورتي كه تك تك افراد سر نيازهاي خود در هر زمينه اي مثلا پزشكي و پوشاك مراجعه ميكنند كه ميگوييد پول نيست و پول نداريم. نفرات ميگويند چطور براي اين آدمهاي بي خاصيت آمريكايي ميليون دلا ر خرج ميكنيد به ما كه ميرسد پول نداريد.
سوال : شرایط فعلی سازمان مجاهدین خلق در آلبانی و آینده این سازمان را چگونه ارزیابی می کنید؟
عبدی: درگيري اصلی سازمان الان مشكل تشكيلاتي با افراد است كه تمام انرژي سازمان پاي اين ميرود كه جلوي ريزشها را بگيرند. آينده اين سازمان هم به نظر من اين است كه با اين ريزشهايي كه صورت گرفته و ادامه خواهد داشت سازمان ديگر حرفي براي گفتن ندارد و جز انحلال چيز ديگري براي اين فرقه متصور نيست و تاريخ مصرفش گذشته و به سر آمده است.
سوال : واکنش مردم آلبانی به حضور سازمان مجاهدین خلق در کشورشان چیست و چه برخوردی با این واقعیت دارند؟ آیا از این بابت ابراز نگرانی نمی کنند؟
عبدی: در خصوصواكنش مردم آلباني با ما اول اين را بگويم كه مكاني كه ما در آنجا قرار داشتيم به نام مقر مفيد كه بزرگترين مقر فرقه هم بود تمام همسايه ها شكوه و شكايت مي كردند كه از موقعي كه آمده ايد آسايش را از ما گرفته ايد و از بابت حضور ما ابراز نگرانی می کردند. من فقط فاكت ميگويم كه شما خودتان بفهميد. نمونه ديگرش هم اين است كه موقعي كه به مغازه اي ميرفتيم ما را با داعش يكي مي گرفتند و با اكراه نگاه ميكردند و به ما ميگفتند آستين بلندها چون در تابستان داغ حق اين را نداشتيم كه پیراهن آستين کوتاه بپوشيم يا اينكه ميگفتند سياه پوشها آمدند. اين برخورد مردم آلباني است ولي اين را بگويم که مردم به ما هميشه مي گويند كه خوب كاري كرديد از اينها جدا شديد و دیگر با اینها نيستيد.
سوال : برخورد کمیساریا (رمسا) و وزارت کشور دولت آلبانی که مسئول حضور سازمان مجاهدین خلق در آلبانی هستند با جامعه نجات یافتگان چگونه است، و این جامعه در حال حاضر در این خصوص چه کاری می تواند انجام دهد؟
عبدی: كميساريا و دولت آلباني هيج مسؤليتي در قبال جداشدگان به عهده نمي گيرند و این در همکاری و همسویی با فرقه بخاطر زد و بندهاي سياسي است كه بين فرقه با كميساريا و دولت آلباني شده و پولهاي كلاني كه فرقه خرج ميكند يا رشوه هاي كلاني كه به بعضي از سياستمدارن ميدهد. نمونه اش هم معاون سابق وزارت كشور آلباني خانمي بود كه هميشه در جلسات و جشنهاي فرقه شركت ميكرد و هميشه در كنا ر مريم رجوي بود.
سوال : پیام شما به خانواده ها، به جامعه نجات یافتگان، و به اعضای همچنان گرفتار در درون تشکیلات، اگر پیام شما به آنها برسد، چیست؟
عبدی: پيام من به خانوادهاي اسيران فرقه اين است كه به هيچ عنوان عقب نشيني نكنيد. درست است كه الان شما نميتوانيد به راحتی و به تعداد زیاد به آلباني بيايید ولي ميتوانيد با نوشتن نامه به مجامع بين المللي و دولت آلباني خواستار ملاقات با فرزندانتان بشويد و از دولت آلباني هم بخواهيد كه فشار بياورد كه اين قرنطينه هايي كه براي جلوگيري از جداشدن نفرات ميگذارند را بردارند. به نفرات داخل هم اگر پيام من را ميگيرند اين را می گويم كه من هم اول مثل شما بودم و حتي اصلا تصور نميكردم كه بتوانم از پس کارهای خودم در بیرون بر بيایم ولي الان آزاد هستم و همين براي من كافي است. به شما فقط يك كلمه را ميگويم آن هم اين است كه اين سازمان فریبکار و دروغگو و ناحق است و عمر خودتان را الكي تلف نكنيد.
سوال : مجددا از این که وقتتان را در اختیار ما قرار دادید تشکر می کنم. برای شما و تمامی نجات یافتگان و خانواده ها آرزوی توفیق و سلامت و برای اعضای همچنان گرفتار در درون تشکیلات آرزوی رهایی و نجات دارم.
عبدی: من هم از شما تشكر ميكنم كه به من اجازه داديد تا بتوانم گفتگو كنم و بتوانم ذره اي از کارهای فرقه رجوی را افشا كنم.
پایان
ارسالی ازتیرانا: م هاشمی