در سالگرد 30 خرداد: آزادی کشی تحت پوش مبارزه برای آزادی گزارش سازمان ملل از نقض حقوق بشر توسط رهبری مجاهدین علیه مجاهدین در عراق

آزادی کشی تحت پوش مبارزه برای آزادی!

گزارش حقوق بشر-ژانویه تا ژوئن 2013
دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل
دفتر حقوق بشر ماموریت دستیار سازمان ملل برای عراق (یونامی) اوت 2013

ترجمه گزارش نقض حقوق بشر توسط رهبری سازمان علیه مجاهدین “صفحه 19 و 20 گزارش بخش 11.1 ” بعلاوه اصل سند به پی دی اف و لینک به سایت سازمان ملل و متن اصلی انگلیسی در زیر آمده است.

———————–

ترجمه گزارش:

—————————–

‏11.‏‎ ‎دیگر موضوعات حقوق بشری

‏11-1. کمپ عراق جدید (کمپ اشرف)/کمپ حریه (کمپ لیبرتی) ‏

براساس یادداشت تفاهم امضاء شده با دولت عراق در دسامبر 2011، یونامی بازدید کنترلی روزانه از کمپ لیبرتی جائیکه بیش ‏از 3000عضو سازمان مجاهدین خلق ایران (پی ام او آی/ام ای ک) – سازمانی که قبلا توسط تعدادی از دولتها در لیست ‏تروریست قرار گرفته بود– در حال حاضر ساکن هستند به اجرا گذاشته است. ‏

در 9فوریه و 15 ژوئن کمپ لیبرتی مورد حمله موشکی قرار گرفت. در حمله اول هشت تن از ساکنین کشته و براساس گزارش ‏کارمندان کلینیک دولتی که در کمپ لیبرتی قراردارد، تعداد71 تن نیز زخمی شدند. در اثر حمله دوم دوتن از ساکنین جانشان را ‏از دست دادند. نماینده ویژه سازمان ملل در هر دو مورد این حمله ها را محکوم کرد و از دولت عراق خواست که اقدامات ضروری ‏برای تضمین حفاظت و امنیت ساکنین بعمل آورد. ‏

بدنبال حمله فوریه، رهبری ساکنین کمپ در میان دیگر درخواستهایشان، درخواست بازگشت به کمپ اشرف و دیوارهای تی شکل ‏بتونی و تجهیزات حفاظتی انفرادی که بالغ بر 17000 دیوار بتونی بزرگ میگردید بعلاوه 380 بنگال دیگر علاوه بر 120 ‏بنگال موجود در کمپ را نمودند. ‏

در پایان مهلت گزارش، دولت عراق 296 بنگال و 591 دیوار تی شکل بتونی کوچک را تامین کرده است ولی درخواست رهبری ‏سازمان را برای بازگشت به کمپ اشرف، تامین تجهیزات حفاظتی شخصی و دیوارهای تی شکل بتونی بزرگ را رد کرده است. ‏

کمیساریای عالی پناهندگی سازمان ملل با هدف شناسایی افرادی نیازمندِ حفاظت بین اللملی و راه حل پایدار برای ساکنین کمپ ‏لیبرتی را بعنوان دستور کارش دنبال کرده است. تا 30 ژوئن 2013، توانسته 1604 فرد را که نیازمند حفاظت بین اللملی هستند ‏را شناسایی کند. اگر چه تمامی تلاش های کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد برای یافتن راه حل های پایدار برای ‏ساکنان، بدلیل عدم همکاری ساکنان، مانند تحریم مصاحبه های کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد با مانع روبرو شده ‏است.‏

درماه مارس دولت آلبانی پیشنهاد قبول 210 تن از ساکنین برای اسکان آنها را داد. هرچند که سازمان مجاهدین از قبول اسامی ‏داده شده توسط توسط دولت آلبانی سر باز زد، و اصرار نمود که آنها باید تصمیم بگیرند که چه کسی کجا ساکن شود. در نتیجه ‏آن در پایان ماه ژوئن، کمیساریای عالی پناهندگی سازمان ملل توانست 71 تن از ساکنین را اسکان دهد. به همین ترتیب در ماه ‏آوریل دولت آمان تصمیم گرفت که 20 الی 100 تن از ساکنین لیبرتی را جهت اسکان بپذیرد. در زمان تهیه گزارش، آماده ‏سازیها برای جابجایی گروه اول در حوالی جولای در دست اقدام است.‏

کمیساریای عالی پناهندگی مستمرا نگران اعمال نقض حقوق بشر توسط رهبری سازمان مجاهدین در دورن کمپ لیبرتی علیه ‏ساکنین آن است. این ادعاها در جریان مصاحبه هایی که سازمان ملل با ساکنانی که توانسته اند کمپ لیبرتی را ترک کنند، بعلاوه ‏در جریان گفتگوهای خصوصی که با آنهایی که هنوز ساکن کمپ لیبرتی هستند علیرغم تلاشهای رهبری سازمان برای ممانعت از ‏چنین گفتگوهایی صورت گرفته است. ‏

سازمان مجاهدین خلق ایران که دارای ساختار سلسله مراتبی و اقتدارگرا است، انواع محدودیتهای شدید را علیه حقوق ساکنان ‏اعمال می کند، از جمله حق آزادی جابجایی در درون کمپ، حق خروج از سازمان، حق ارتباط با دیگران از جمله ارتباط با ‏اعضای خانواده (حتی تماس با اعضای خانواده ای که در درون کمپ هستند) بعلاوه حق بنیادی ارتباطات و دسترسی به ‏رسیدگیهای پزشکی و درمان. ‏

متن اصلی گزارش استخراج شده از گزارش سازمان ملل:

Other Human Rights Issues

11.1 Camp New Iraq (Camp Ashraf)/ Camp Hurriya (Camp Liberty) In accordance with the memorandum of understanding signed with the Government of Iraq in December 2011, UNAMI continued to conduct daily monitoring visits to Camp Hurriya, where more than 3,000 members of the People’s Mujahedin Organization of Iran/Mujahedin-e-Khalq (PMOI/MeK) – an organisation formally listed by a number of States as a terrorist organisation – are currently based. On 9 February and 15 June Camp Hurriya was subjected to rocket attacks. In the first attack, eight residents were killed and, according to staff at the Government-run clinic in the Camp, a further 71 were injured. As a result of the second incident, two residents lost their lives. The SRSG publicly condemned both attacks and called on the Government of Iraq to take appropriate measures to ensure the protection and safety of the residents. In the aftermath of the February attack the residents’ leadership demanded, inter alia, to return to Camp Ashraf and that they be provided with large T walls for all accommodation blocs and amenities (otaling some 17,000 large T walls), personal protective equipment (PPE) for each resident, and 380 bunkers in addition to the 120 already present in the camp.By the end of the reporting period, the Government of Iraq had provided 296 bunkers and 591 small T-walls but had refused the residents’ leaders request for a return to Camp Ashraf, for personal protective equipment and for large T walls. UNHCR has continued to work towards identifying individuals in need of international protection and durable solutions for the residents of Camp Hurriya. As of 30 June 2013, 1,604 individuals had been identified as requiring international protection. However, UNHCR’s efforts to find durable solutions for the residents have been hindered by the non-cooperation of residents, such as the boycotting of UNHCR interviews. In March, the Government of Albania offered to accept up to 210 residents for resettlement. However, the PMOI/MeK refused the names accepted by the Government of Albania, and insisted that it should decide who should be resettled there. As a result by the end of June, UNHCR had facilitated the resettlement of 71 residents only. Similarly, in April the Government of Germany decided to accept up to 20 100 residents for resettlement. At the time of writing, preparations were underway to relocate the first group some time in July. UNAMI has continuing concerns about human rights abuses committed by the PMOI/MeK leadership within Camp Hurriya against the residents. These claims have been made to United Nations Monitors during interviews with residents who had managed to leave Camp Hurriya, as well as in a number of private discussions with residents who still reside in the Camp – despite the leadership’s attempts to prevent such discussions. The PMOI/MeK, which has a hierarchical and authoritarian structure, imposes a number of severe restrictions on the residents’ rights, including the right of freedom of movement within the Camp and the right to leave the organization, the free right of association, along with restrictions on contacts with family members (including those residing in Camp Hurriya), on access to basic communications, and on access to medical care and treatment.