رئیس سیا در قدرت در کنار پرزیدنت کندی

درو پرسون- واشگتن پست

دوشنبه ۲۹ ژانویه ۱۹۶۲ معادل با ۹ بهمن ۱۳۴۰

برخی از مردم ممکن است تعجب کنند که چرا من اینقدر در مورد جان مک‌کن می‌نویسم که اکنون می خواهد به تایید سنا ریاست سیا را تصدی کند. آنها ممکن است از خود سئوال کنند که آیا من نسبت به مک‌کن کینه شخصی دارم یا خیر. واقعیت اینست که من چیزی شخصی علیه مک‌کن ندارم، باور کنید من هرگز او را ندیده ام. اما بیشترین کسی که سیاست خارجی ایالات متحده را شکل می دهد، در کنار رئیس جمهور، به یقین رئیس سیا است. مردم متوجه نیستند اما این حقیقت دارد. حتی بیشتر از وزیر امور خارجه، رئیس سیا میتواند پادشاهان یا روسای جمهور را برکنار کند، انقلابی ایجاد کند، و یا ما را به جنگ نزدیک کند. علاوه بر این، او مجبور نیست برای پولی که خرج می کند به کنگره یا حتی به دفتر حسابداری عمومی گزارش دهد. او تنها مقام دولتی است که از این معافیت برخوردار است.

قدرت او ناشی از دو واقعیت است

۱- او میتواند از پول و ماموران را برای براندازی و تضعیف یک دولت خارجی استفاده کند و هیچ کس در کنگره از آن مطلع نباشد. به رئیس جمهور گزارش میدهد. مردی که واقعیتهای یک وضیعت خارجی را به روشی خاص گزارش می کند، قدرت تصمیم گیری دارد.

۲- بیایید چند مثال بزنیم. اینها نمونه های افسانه ای نیستند، بلکه حقایق عینی هستند که می توان آنها را اثبات کرد.

شکست مفتضحانه در کوبا- در آوریل ۱۹۶۱، به دنبال شکست غم انگیز در خلیج خوک ها، وزیر امور خارجه به سمیناری از سردبیران در واشنگتن اظهار کرد که «اطلاعات از کوبا نادرست و بسیار ضعیف بوده اند». راجر هیلزمن جونیور، رئیس اطلاعات وزارت امور خارجه، به یک خبرنگار خبر داد، «اطلاعات ما در مورد کوبا کاملاً با اطلاعات سیا متفاوت بود، اما با ما مشورت نشد».

شرکتهای مالی-تجاری سیا را تامین مالی میکنند

به طور خلاصه، سیا به رئیس جمهور کندی اطلاع داده بود که شرایط در داخل کوبا برای انقلاب آماده است و مردم کوبا برای پیوستن به مبارزان آزادی (سایت انقلاب اسلامی- منظور مخالفین وابسته به امریکا) قیام خواهند کرد. کندی فکر کرد که این اطلاعات دقیق هستند و تصمیم اشتباهی گرفت. بنابراین، قدرت گزارش دادن در واقع به سیا قدرت مجازی برای تصمیم گیری را میدهد.

پول شرکتهای مالی-تجاری پشت سیا

پس از فاجعه خلیج خوک ها، اطلاع دادم که برخی از شرکت های تجاری آمریکایی، یکی از آنها یک شرکت بزرگ نفتی، چند صد هزار دلار برای تامین مالی مبارزان آزادی کوبایی هزینه کرده اند.

این بدان معناست که سیاست خارجی بیشتر از کانال‌های قانون اساسی دولت جدا شده و توسط شرکت‌های خصوصی، که در کوبا سهام و دارایی دارند، تامین مالی میشوند. این میتواند یکی از بهترین راه ها برای کشاندن ۱۸۰ میلیون نفر به جنگ، به نفع تعداد انگشت شماری، باشد.

با این حال، این روشی است که سیا عمل می کند. به رؤسای شرکت ها، این امتیاز داده میشود که پرونده های سیا را بررسی کنند. مقامات شرکت های خارج از کشور بر عوامل سیا تأثیر می گذارند و با آنها همکاری می کنند.

مک کن، رئیس سیا، اعتراف کرد که مالک ۱ میلیون نفت استاندارد کالیفرنیا است و قصد ندارد آن سهام را بفروشد. شرکت های کشتیرانی او سالانه چندین میلیون دلار از حمل و نقل سنگ معدن و نفت برای شرکت های مختلف درآمد دارند. چگونه میتواند قضاوت خود را از تصمیماتی که بر شرکت هایش تأثیر میگذارد جدا کند، سؤالی است که برخی از سناتورها میپرسند.

عملیات در اسپانیا بعد از آنکه پروفسور جزوس دو گلاندز از نیویورک در ۱۹۵۶ ربوده شد، آلن دولس به فرانک هوگن، دادستان منطقه در نیویورک تلفن زد و درخواست کرد که به یک مامور سیا اجازه بدهد به پرونده گلاندز نگاهی بیاندازد. سپس مشخص شد که سیا ۱۰۱۶۰۰۰ دلار به گلاندز اختصاص داده تا یک شبکه باسک در اسپانیا را اداره کند. باسکها از فرانکو متنفر هستند؛ پس این شبکه تنها علیه فرانکو، که به امریکا پادگانهای نظامی داده است، میتواند عمل بکند. وزارت امور خارجه هیچ چیز در این مورد نمی دانست.

عملیات در کاستا ریکا- در ۱۹۵۳-۵۴، رئیس جمهور کاستاریکا، فیگرس، متوجه شد که مامور سیا، تلفنش را شنود میکند. مامور دستگیر شد. فیگرس یقینآ طرفدار آمریکایی ترین رؤسای جمهور آمریکای مرکزی که به درستی انتخاب شده اند، بود و کشف شنود تلفن به روابط ما کمک نمیکند.

وزارت امور خارجه هیچ چیز درباره این عملیات نمیدانست. گمان می رود که ژنرال سوموزا در نیکاراگوئه که از فیگرس متنفر است، یا منافع تجاری ایالات متحده الهام بخش سیا برای شنود تلفن فیگرس شد.

عملیات در ایران– زمانی که مصدق در ایران برسر قدرت بود، سیا به محمدحسین قشقایی [انقلاب اسلامی: او از خوانین ایل قشقایی بود که در پیروزی نهضت نفت شرکت داشت]، یک رهبر برجشته ایران، ۴ میلیون دلار نقد، در صورتی که وی قبول کند شورشی را رهبری کند، پیشنهاد کرد. بنابود پول در یک بانک سوئیس سپرده شود. پیشنهاد رد شد اما سپس آلن دولس به سوی رم پرواز کرد و با خواهر شاه، شاهدخت اشرف، برای آغاز انقلابی که موفق شد، کار کند.

این گزینه ای است از شبکه شگفت‌انگیز عملیات جاسوسی و اطلاعاتی که زیر نظر مردی که سیا را بر عهده دارد و به دلیل قدرتش باید از نظر تضاد منافع و سایر صلاحیت‌ها مورد بررسی قرار گیرد.

عکس اول: از راست، خسرو خان قشقایی، دکتر محمد مصدق، محمد حسین خان قشقایی

محمد حسین خان قشقایی: یادم هست قبل از رفتن نزد مصدق، آقای حاج سید جوادی عمامه اش را پاره کرد و هر یک از نمایندگان تکه ای از پارچه سیاه را به علامت سوگواری برای شهدای آن روز به سینه زدند. از آن دیدار من (محمد حسین و خسرو برادرم عکسی با دکتر مصدق داریم که خاطره آن روز را برایمان همیشه زنده می کند …( منبع : یادمانده ها، خاطرات محمد حسین قشقایی)

از طرف راست، محمد حسین خان صولت قشقایی، ناصر خان صولت قشقایی، ملک منصور خان صولت قشقایی و عبدالله خان صولت قشقایی

تصویر دهه ۱۳۴۰ آلمان (مونیخ)

از راست زنده یادان :خسرو خان صولت قشقایی، محمد ناصر خان صولت قشقایی، مرحومه خدیجه بی بی (مادر)، محمد حسین خان صولت قشقایی، ملک منصور خان صولت قشقایی

زندگی نامه مختصر زنده یاد محمدحسین قشقایی به نقل از ویکیپدیا

محمدحسین خان صولت قشقایی (۱۲۹۳-۱۳۸۹) از خوانین ایل قشقایی و سیاستمدار ملی‌گرا بود که در نهضت ملی شدن نفت نقش داشت و سال‌ها در دوران پهلوی در خارج از ایران به حال تبعید به سر برد. ایشان فرزند صولت الدوله قشقایی و برادر ناصر خان، ملک منصور خان و خسرو خان قشقایی بود.

محمدحسین خان در سال ۱۳۱۰ راهی انگلستان شد و در دانشکده کشاورزی ردینگ به تحصیل پرداخت. پس از وفات پدرش در زندان قصر در سال ۱۳۱۱ راهی آلمان شد و در دانشگاه برلن به تحصیل اقتصاد پرداخت.

محمدحسین قشقایی در سال ۱۳۲۳ انتخابات دورهٔ چهاردهم مجلس شورای ملی به نمایندگی شهرستان آباده انتخاب و عازم تهران شد. در دورهٔ بعد نیز از همین حوزه انتخابیه به مجلس راه یافت و برادرش خسرو خان نیز از شهرستان فیروزآباد انتخاب شد. ایشان در هر دو دوره عضو کمیسیون‌های خارجه و نظام بود. در دورهٔ شانزدهم مجلس، انتخابات در آباده برگزار نشد و محمدحسین خان نتوانست به مجلس راه یابد. در دورهٔ هفدهم باز خودش از آباده و برادرش خسرو خان از فیروزآباد به مجلس راه یافتند.

قشقایی‌ها همواره پشتیبان دکتر مصدق بودند و در سال ۱۳۲۹ با پیش آمدن جریان ملی شدن نفت، محمدحسین خان و برادرش خسرو قشقایی هر دو به عضویت فراکسیون جبهه ملی درآمدند و همگام با دکتر مصدق تلاش زیادی برای تصویب طرح ملی شدن نفت کردند.

در دوران نخست‌وزیری دکتر مصدق، برادران قشقایی (ناصر قشقایی، ملک منصور قشقایی، محمدحسین قشقایی و خسرو قشقایی) به حمایت از مصدق پرداختند. محمد حسین و برادرانش پس از این دوران، به خارج از کشور تبعید شدند.

محمدحسین خان پس از مدتی اقامت در آمریکا و سوئیس اجازه اقامت در ایران را یافت اما در جریان وقایع شورش عشایر فارس (فروردین ۱۳۴۳) که به اعدام بهمن قشقایی (خواهر زاده‌اش، در ۱۷ بهمن ۱۳۴۴) انجامید، به اتهام همکاری با سران عشایری شورش فارس دستگیر و به دو سال زندان محکوم شد.

محمدحسین قشقایی سرگذشت خود و خاطراتش را در کتابی به نام یادمانده‌ها از برخی رویدادهای مهم تاریخ معاصر ایران، به‌ویژه در دوره‌های رضاشاه، جنگ جهانی دوم در ایران، نخست‌وزیری دکتر مصدق و کودتای ۲۸ مرداد به رشتهٔ تحریر درآورده است.

انقلاب اسلامی در هجرت