نامه های خانم ماه منیر ایران پور به نخست وزیر عراق و کمیسرهای حقوق بشر و پناهندگان ملل متحد

به نام خدا

جناب آقای حیدر العبادی نخست وزیر محترم عراق

با سلام و احترام؛

 من ماه‌ منیر ایران‌پور هستم از کشور ایران و شهر شیراز.. ابتدا پیروزی نیروهای ارتشی و امنیتی عراق در آزاد سازی و پاکسازی بخش بزرگی از خاک عراق از دستان کثیف تروریستها را به شما و مردم عراق و نیروهای عراقی تبریک می گویم.

این نامه و درخواستی ملتمسانه از یک خواهر است برای تقاضای کمک از شما به ‌عنوان نخست وزیر محترم عراق. دوتن از برادران من به نام‌های احمدرضا ایران‌پور و محمدرضا ایران‌پور در دی ماه سال 1381 (‌دسامبر 2002) بقصد ساختن آینده‌ای روشن‌تر کشورمان را ترک و به ترکیه رفتند تا از آنجا عازم کانادا یا یکی از کشورهای اروپایی بشوند اما متأسفانه توسط عوامل سازمان مجاهدین خلق MKO صید و فریب خورده و به کشور عراق و کمپ اشرف برده شدند. ما تا مدت‌ها از سرنوشت ایشان بی‌اطلاع بودیم تا اینکه از طریق افرادی که آن زمان از اشرف گریخته بودند از وضعیت آنها مطلع شدیم.

اکنون برادران من در کمپ لیبرتی محصورند. از سال 2002 تاکنون خانواده‌ی ما و بویژه مادرم ده‌مرتبه به عراق برای دیدن برادرانم سفر کرده‌ایم اما سازمان MKO مانع ملاقات ما می‌شود.

آقای نخست وزیر؛

 به نظر می‌رسد کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد مستقر در بغداد هم بطور یک‌جانبه از MKO دفاع می‌کند درصورتی که مطابق قوانین حقوق بشر بایستی برای استیفاء حقوق خانواده‌ها و بویژه حق ملاقات با فرزندانشان تلاش کند اما متأسفانه علی‌رقم درخواست‌های مکرر ما که به‌صورت ارسال ایمیل و نیز تماس تلفنی بوده است؛ در این راستا کمیساریا کوچکترین همکاری با ما خانواده‌ها ننموده است.

 آقای نخست وزیر؛

 شما می‌دانید که کشور عراق بسیار ناامن است و از سویی در چندسال اخیر شاهد حمله‌های تروریستی به کمپ لیبرتی بوده‌ایم و ما به‌شدت نگران جان و سلامتی برادرانم احمدرضا و محمدرضا ایران‌پور هستیم. البته ما سازمان MKO را مسئول کشته شدن تعدادی از افراد محصور در لیبرتی در حملات اخیر می‌دانیم زیرا تعلل ایشان در اعزام افراد به آلبانی باعث چنین پیامدهای دلخراشی شده است و بنظر می‌رسد برای مسئولین این سازمان جان فرزندان ما هیچ اهمیتی ندارد؛ فلذا از شما ملتمسانه درخواست می‌کنیم اولاً شرایط اعزام فرزندان ما را از کمپ لیبرتی به هر نقطه‌ی امنی که سازمان ملل تعیین کند تسریع فرمایید و ثانیاً شرایط ملاقات حضوری اعضاء خانواده‌ی ما را با احمدرضا و محمدرضا ایران‌پور بدون حضور عوامل MKO فراهم نمایید.

آقای نخست وزیر؛

پدر و مادر من بسیار پیر و بیمار هستند و حدود سیزده سال است که فرزندان دربند خود احمدرضا و محمدرضا ایران‌پور را ملاقات نکرده‌اند من ملتمسانه از شما خواهش می‌کنم به من و خانواده‌ام کمک کنید. قبلاً بخاطر توجه و مساعدتتان از شما سپاسگزاری می‌کنم و از خدای خود می‌خواهم شما را در راه وصول به اهداف بشردوستانه و انسانیتان و موفقيت تلاشهایتان برای پاکسازی سراسر عراق از تروريستها و تحقق وحدت و سعادت مردم آن یاری کند.

ماه منیر ایران پور

24 دی 1394 مصادف با 14 ژانویه 2016

ایران. شیراز

بسم الله الرحمن الرحيم

دولة السيد حيدر العبادي رئيس الوزراء العراقي؛

السلام عليكم ورحمة الله وبركاته؛

إني ماه منير إيران بور أهنئكم في بادئ الأمر بانتصارات القوات العسكرية والأمنية العراقية في تحرير وتطهير أجزاء كبيرة من أرض العراق العريق من الأيدي القذرة للإرهابيين المجرمين.

أبعث هذه الرسالة إلى سيادتك من مدينة شيراز الإيرانية.  هذه رسالة طلب ملتمسة من أخت إلى سيادتك بصفتك رئيس الوزراء العراقي. إن شقيقين لي وهما أحمد رضا إيران بور ومحمد رضا إيران بور المحتجزين حاليا لدى منظمة مجاهدي خلق الإيرانية (زمرة رجوي) في مخيم الحرية (ليبرتي) كانا قد غادرا إيران في كانون الأول (ديسمبر) عام 2002 إلى تركيا ليسافرا منها إلى كندا أو إلى بلد أوربي بحثا عن عمل ومستقبل مشرق وسعيد لهما، ولكن مع الأسف قطع الطريق عليهما قرصان منظمة مجاهدي خلق الإيرانية (زمرة رجوي) في تركيا ونقلوهما إلى معسكر “أشرف” السابق في العراق خداعا واصطيادا بوعد كاذب بإيصالهما إلى مقصدهما. لم نكن نحن لأمد طويل على علم بمصيرهما حتى اطلعنا عن حالتهما ومكانهما عبر أشخاص كانوا قد هربوا من معسكر “أشرف”. ولكن شقيقيّ الاثنين سجينان حاليا في مخيم الحرية (ليبرتي). حتى الآن سافرت عائلتي وخاصة والدتي إلى العراق عشرات المرات لزيارة شقيقيّ الاثنين ولكن منظمة مجاهدي خلق منعتهما من اللقاء بنا.

سيادة الرئيس؛

يبدو أن مكتب المفوضية العليا للاجئين التابعة للأمم المتحدة في بغداد منحاز وواقف إلى جانب زمرة رجوي فيما أن عليه وطبقا للقانون الدولي الخاص لحقوق الإنسان أن يعمل على تحقيق حق الأهالي في اللقاء بأولادهم وأعزائهم في المخيم ولكن مع الأسف وبرغم طلباتنا المتكررة عبر البريد الإلكتروني والهاتف لم يقم مكتب المفوضية بأي تعاون معنا نحن العوائل بهذا الصدد.

سيادة الرئيس؛

تعرف أن حالة انفلات أمن تسود العراق من جهة وقد شهد مخيم الحرية (ليبرتي) في السنوات الأخيرة هجمات إرهابية من جهة أخرى فلذلك إننا نشعر بقلق وخوف بالغين على حياة وصحة شقيقيّ الاثنين أحمد رضا ومحمد رضا إيران بور. علما بأننا مع ذلك نعتبر قادة منظمة مجاهدي خلق هم المسؤولين عن مقتل محتزين في مخيم الحرية (ليبرتي) جراء الهجمات الأخيرة لأن تماطلهم وافتعالهم العوائق في نقل سكان المخيم إلى ألبانيا قد جعلتهم عرضة لمثل هذه الأحداث والهجمات الإرهابية المفجعة ويبدو أن قادة المنظمة لا يبالون ولا يهتمون إطلاقا بأرواح أبنائنا وأعزائنا المحتجزين من قبلهم في المخيم؛ فلذلك نطالب سيادتك ملتمسين بأن تتخذوا إجراءات عاجلة أولا لنقل أعزائنا في أسرع وقت من مخيم الحرية (ليبرتي) إلى أي مكان آمن تحدده الأمم المتحدة وثانيا لترتيب اللقاء وجاها لنا بعضوي عائلتنا أحمد رضا ومحمد رضا إيران بور من دون حضور عناصر منظمة مجاهدي خلق الإيرانية (زمرة رجوي).

سيادة الرئيس حيدر العبادي؛

إن والدي ووالدتي عجوزان كهلان مريضان لم يلتقيا ولديهما العزيزين أحمد رضا ومحمد رضا منذ ثلاث عشرة سنة. فأرجو منك ملحة بأن تساعدنا أنا وعائلتي في كشف هذا الغم والمحنة عنا. أقدم لك شكري مسبقا على اهتمامك بقضيتنا هذه وعلى مساعدتك لنا بهذا الشأن سائلة الله العلي القدير أن ينصركم وينجحكم في تحقيق أهدافكم الإنسانية وجهودكم الحثيثة لإنقاذ العراق من محنته الحالية وتطهیر کامل أراضيه من أيدي الإرهابيين وتحقيق وحدة وسعادة الشعب العراقي. والله موفقكم وهو المستعان.

ماه ‌منير إيران ‌بور

14 كانون الثاني (يناير) 2016

إيران – شيراز

کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد در ژنو  جناب آقای زید رعد الحسین

کمیسیر عالی پناهندگان ملل متحد در ژنو جناب آقای فیلیپو گراندی

با سلام و تحیات

من ماه‌منیر ایران‌پور هستم و با کمال احترام به‌عرض می‌رسانم که برادران من به نام‌های احمدرضا ایران‌پور و محمدرضا ایران‌پور حدود سیزده سال پیش که به‌قصد مهاجرت به اروپا کشورمان را ترک و به ترکیه رفتند در دام عوامل گروه مجاهدین خلق (MKO) افتاده؛ فریب خورده و به کشور عراق و پادگان اشرف برده شدند. من و اعضاء خانواده‌ام در طی این سال‌ها بارها برای ملاقات ایشان به‌عراق آمده‌ایم اما MKO اجازه ملاقات با برادرانم را بما نمی‌دهد. من و خانواده‌ام و بویژه پدر و مادر پیر و ناتوانم سال‌هاست که برادرانم را ندیده‌ایم. این گروه فعلا در کمپ لیبرتی در کشور عراق مستقرند. من به‌عنوان فردی از جامعه‌ی بزرگ بشری که سازمان شما در تلاش است که از حقوقش دفاع کند از شما درخواست می‌کنم در جهت استیفاء حقوق انسانی من و برادرانم یعنی حق ملاقات آزادانه و بدون حضور عوامل MKO ، تمام تلاش خودتان را بکنید و شرایط این ملاقات را فراهم آورید.

طبق ماده چهارم اعلامیه‌ی حقوق بشر «هیچ احدی نباید در بردگی یا بندگی نگاه داشته شود: بردگی و داد و ستد بردگان از هر نوع و به هر شکلی باید باز داشته شده و ممنوع شود». اکنون من از شما می‌پرسم آیا محصور کردن برادران من در کمپ لیبرتی و اعمال تکنیک‌های کنترل ذهن و مغزشویی بر آنها و ممانعتشان از ملاقات آزادانه با اعضاء درجه یک خانواده‌اشان بر خلاف ماده‌ی چهارم اعلامیه‌ی حقوق بشر نیست؟!!!

اکنون من باز با تإکید بیشتر از شما می‌خواهم اجازه دهید من و اعضاء خانواده‌ام با برادرانم بدون حضور عوامل گروه MKOملاقات کنیم.

قبلا از بذل توجه و مساعدت شما سپاس‌گزارم و منتظر اقدامات قانونی و انسان‌دوستانه‌‌ی شما هستم.

ماه‌منیر ایران‌پور از ایران، شیراز

  24 دی ماه 1394

مصادف با 14 ژانویه 2016

رونوشت یه:

دفتر صلیب سرخ در ژنو.

نمایندگی کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد در عراق.

With respect and greeting to you. My brothers Ahmad-Reza and Mohammad Reza Iran pour left Iran and went to Turkey with this aim that they migrate to Uropian countries. They were deceived by MKO members and they were moved to Ashraf Camp. We went to meet him for a few times, but MKO did not let us meet them. My old age mothers and fathers have not seen their sons for many years.

This group is now at Liberty Camp. I ask you to make practical our human rights and provide for me and my brothers to meet without the presence of MKO members. According to Article N.4 of the universal declaration of human Rights saying “No one shall be held in slavery or servitude; slavery and the slave trade shall be prohibited in all their forms.” And now I ask you a question that putting my brothers in a jail called Liberty and using mentally controlled techniques and doing brainwash against them and in fact putting obstacles for their meeting with their family freely is not against the Article N.4 of the universal declaration of human Rights?

Before, I thank you and I am waiting for your humanitarian and logical actions.

Best,

Mahmonir Iranpour

Iran, Shiraz

  14January 2016

نوشتن دیدگاه

18982

SHARES

Share on Facebook

Tweet

Follow us

Share

Share

Share

Share

Share