امروز در ایران شاهد تحولاتی هستیم که نشان از فروپاشی نظام از درون دارد.
آقای احمدی نژاد به دلیل به خطر افتادن منافع خود دست به افشاگری هایی نسبت به مسوولان نظام زده است درجاییکه آقای محسنی اژه ای معاون اول قوه قضاییه روز سه شنبه هفتم آذر در واکنش به انتقادات تند احمدی نژاد از آن قوه، احمدی نژاد را فردی “دروغگو ،گنده گو” و “لاتی از چشم افتاده” توصیف کرد، توصیفی که موجب اعتراض جمعی از فعالان سیاسی و رسانه ای شد.
احمدی نژاد عزیزکرده بیت رهبری است او در سال ۸۸ به اذن آقای خامنه ای برای بار دوم به مسند قدرت تکیه زد و نمی توان این بخش از تاریخ ایران را نادیده گرفت و بر آن چشم فرو بست.
تغییر نظام آرزوی قلبی ملت ایران از سال ۵۸ بوده و هست، ملت با بازی های سیاسی که با طراحی مستقیم کشورهای غیر، پایه ریزی شده بود بعد از گذشت سی و نه سال هنوز هم نتوانسته‌اند  برای تحقق این آرزوی خود دست به طرحی منسجم و هدفمند بزنند و در هر مرحله، این حرکت ها با سرکوب نظام حاکم مواجه شده است.
_آیا می توان با تکیه بر قدرت دول دیگر و با انجام عملیات نظامی بر علیه ایران به آزادی و دمکراسی در ایران دست یابیم؟
دموکراسی بر پایه حکومت مردم تعریف شده است با در نظر گرفتن اینکه هیچ نوع تعریف مشخص از برداشت دموکراسی در میان مردم جهان وجود ندارد که همه با آن موافق باشند، اما پیش شرط داشتن حکومتی دموکرات گفتگوی محترمانه است. که این نیز در برگیرنده شنیدن نظرات و دیدگاه های دیگران و ابراز نظر و دیدگاه خود است.مردم برای رسیدن به دموکراسی باید به توافق با هم سازش کنند و رأی بدهند.
دموکراسی واژه ای است برگرفته از دموس به معنی مردم و کراسیا به معنی قدرت.
تفکرات بسیاری هنوز در دفاع از  افلاطون است که یکی از ایرادات افلاطون به دموکراسی آن است که سرنوشت جامعه ر ابازیچه توده مردم می کند و توده مردم به عقیده او در امور سیاسی از داوری درست ناتوانند زیرا در زمینه های مهم زندگی اجتماعی، چون سیاست خارحی یا اقتصاد تجربه ای ندارند و اغلب به انگیزه عواطف و تعصب خود داوری می کنند و هر چند در این داوری نیت پاک داشته باشند، درست نمی اندیشند.
دموکراسی تاکنون در سه مفهوم به کار رفته است.

اول، به معنای حکومت اکثریت
دوم به مفهوم حکومت قانون
و سوم به معنای تعدد نخبگان و گروه های قدرت
اگر ملتی بدنبال کشوری دموکرات هستند آیا باید این تصور را داشت که این هدف با حمله ی نظامی یک کشور غیر صورت گرفته و آیا می توان این را آلترناتیو نهایی برای دست یابی به حکومتی دموکرات دانست؟
_آیا می توان با کشتار مردم به آزادی دست یافت؟
استبداد نیازمند برخورد ریشه ای است و نمی توان یک راه حل غایی را برای یک ملت در نظر گرفت. برای اثبات این گفته می توان به تاریخ نظری اجمالی انداخت. ژاکوپن ها، حزب نیرومند دوره ی انقلاب فرانسه بودند که بسیار تندرو محسوب می شدند. ژاکوپن ها به رغم موفقیت شان در غلبه بر نظام سلطنت، یک نظام دیکتاتوری آکنده از رعب و وحشت به وجود آوردند. ناپلئون نیز بالطبع با هدف کنار زدن این نظام دیکتاتوری روی کار آمد، اما خودش به دیکتاتوری گرایش یافت.
در واقع چنین می توان استنباط کرد که با فروپاشی یک رژیم سرکوبگر صرفا فرصتی در اختیار پاره ای افراد قرار می دهد تا قدم به جلو بگذارند و یک نظام دیکتاتوری تازه برقرار کنند. در بسیاری از موارد رژیم جدید به مراتب بی رحم تر و تمامیت گراتر از رژیم قبلی است. حتی با توجه به اوضاع سیاسی فعلی که در جمهوری اسلامی برنامه ریزی شده است می توان چنین فرضیه ای را در نظر داشت که، اعضای نظام با هدف میان بر به مبارزه ی مردم و جلوگیری از کسب پیروزی توسط جنبش مقاومت و مبارزین، دست به یک کودتای تظاهری بزنند. کاری که امروز در ایران رقم خورده و باید بدان واقف بود. شبه کودتایی که رقم خواهد خورد در ظاهر برای براندازی نظام دیکتاتوری فعلی است، اما طراحان این جنبش به دنبال فرصتی هستند تا مدل بزک شده جدیدی از جمهوری اسلامی به مردم تحمیل کنند. این فرضیه را نیز می توان به استناد تاریخ و براندازی رژیم پهلوی و روی کار آمدن آقای خمینی به طور ملموس شاهد بود و از آن درس گرفت.
می توان این نظر را نیز بررسی کرد که دستاوردهای مبارزان خشونت طلب گهگاه قابل توجه و چشمگیر بوده اند، اما ندرتا موفق به کسب آزادی برای مردم کشورشان شده اند.گزینه ی نبرد خشونت آمیز هر امتیازی هم که داشته باشد، با این حال دربردارنده یک نکته ی کاملا روشن است. یک مبارز راه آزادی با گزینش راه مبارزه خشونت آمیز، در واقع نوعی از نبرد را بر می گزیند که سرکوبگران و دیکتاتورها همواره در آن دارای برتری بی چون و چرا هستند. برخی از مبارزان طرفدار جنگ چریکی هستند و این شیوه را تنها راه براندازی نظام دیکتاتوری تلقی می کنند. با این حال، جنگ چریکی ندرتا و اگر نگوییم هرگز، فایده ای برای مردم تحت فشار نداشته است. تاریخ به وضوح نشان داده است که مبارزات خشونت آمیز هرگز به برقراری حکومت های دموکراتیک منجر نشده اند.
تکنیک جنگ چریکی و مبارزه مسلحانه با نظام دیکتاتوری، به رغم حمایت های تئوریکی و تجزیه و تحلیل های استراتژیکی ارایه شده از سوی طرفدارانش و نیز به رغم حمایت بین المللی در پاره ای از موارد، هیچ ضامنی برای جلوگیری از شکست در برابر نظام های دیکتاتوری ارایه نمی کند که در بسیاری از موارد با شکست و کشتار توده مردم روبرو خواهیم شد.
کدام کشور حاضر خواهد شد که به ایران حمله ی نظامی کند
اتحادیه ی اروپا، انگلیس که دستور مستقیم غصب سفارت خود را به نیروهای بسیجی با امضای آقای خامنه ای دادند و یا آمریکا؟

با پیش فرض حمله نظامی به ایران بهتر است به واکاوی وتو و  کشورهای دارای حق وتو  نیز بپردازیم.
از سال ۱۹۹۱ بیشترین حق وتو به شوروی سابق تعلق داشته، بعد از سال ۱۹۹۱ بیشترین حق وتو به آمریکا تعلق داشته است.  با این فرض که کشوری حاضر به مداخله نظامی در ایران شود، متحدان ایران این عمل را وتو خواهند کرد.(۱)

احمدی نژاد فردای انتخابات سال ۸۸  بدون در نظر گرفتن اعتراضات مردمی به مسکو سفر کرد تا در مجمعی با حضور سوریه، چین و روسیه شرکت کند و این کشورها در این نشست به یک توافق سیاسی و نظامی با ایران دست یافتند .

حرکت های آمریکا در قبال جمهوری اسلامی در منطقه:
عملیات پنجه عقاب operation eagle claw یا همان “طبس” عملیاتی توسط نیروی دلتا در ایران بود که توسط جیمز وات و سرهنگ جیمز کیل و چارلز بکویس صورت گرفت. جیمز کایل فرمانده هوایی عملیات، پنج مشکل اصلی را مطرح کرد که به نظرش دلایل اصلی شکست نیروهای آمریکایی بود. اشتباه در پیش بینی وضع هوا، ضعف در استفاده از ابزار ارتباطی و نقص کنترل و فرماندهی، مورد سوال بودن تصمیم توقف خلبانان، محدودیت های تاکتیکی نامعقول و فاکتورهای برنامه ریزی پرواز،
در کتاب جولیتو کیه زا روزنامه نگار ایتالیایی، با عنوان “هدف تهران، تهاجم کارتر و وقایع پشت پرده”،  با بررسی منابع خبری و اطلاعاتی مختلف، چنین نتیجه گیری کرده است: شوروی در آن زمان، افغانستان را به اشغال خود درآورده بود، از همان ابتدای عملیات آمریکا، کلیه تماس های مخابراتی و حرکت های نیروهای آمریکایی را زیر نظر داشته و از طریق تماس با کاخ سفید، تقاضای قطع فوری عملیات را کرده و گفته که در غیر اینصورت به پشتیبانی ایران، دخالت نظامی خواهد کرد.
در ساعت ۱۶ سه شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۴ ، ۱۳ ژانویه ۲۰۱۶ دو فروند قایق جنگی آمریکایی حامل ده کوماندو آمریکایی توسط نیروهای یگان دریایی سپاه پاسداران در محدوده آب های ایران در دریای سرزمینی جزیره فارسی خلیج فارس به دلیل ورود به آب های ایران دستگیر شدند. مقامات آمریکایی در ابتدا ادعا کردند که قایق به سبب نقص فنی موتور واردآبهای ایران شده است که در این صورت خاص طبق قوانین بین المللی ایران نمی تواند با آنها برخورد کند اما بعدتر رسما اعلام شد که علت اشتباه در مسیر ردیابی بوده است.
شاید این را بتوان نمایش قدرت جمهوری اسلامی در منطقه دانست ولی آیا نباید به این رفتارها قدری با دیده تعمق نگریست؟
ایران در شرایطی است که خود را برای هر حمله نظامی در منطقه آماده ساخته است و این تصور که با توسل به قدرت خارجی و انجام عملیات نظامی در ایران می توان به هدف نهایی که همان براندازی نظام است، دست یافت توهمی بیش نیست، توهمی که شاید در حرف بتوان آن را به زبان آورد
ولی در عمل نمی توان بدان حتی اندیشید، زیرا حرکت های آمریکا در منطقه خود مهر تاییدی بر این مساله است که آمریکا فقط بدنبال ساختن مترسکی ترسناک از جمهوری اسلامی است که هر گاه لازم باشد به سفارت کشورها در داخل ایران هجوم خواهد برد و در جای دیگر از این مترسک بعنوان وسیله ای برای فروش تسلیحات نظامی خود به عربستان و … استفاده می کند.

پی نوشت:

(۱)

ـhttps://atosanajaflooy.jusbrasil.com.br/artigos/39…