ملاقات با نخست وزیر هلند آقای مارک روته در جریان کنگره سالانه حزب اتحاد احزاب لیبرال اتحادیه اروپا (آلده پارتی) در آمستردام. طی ملاقات ضمن معرفی خودو فرقه رجوی و نقض شدید حقوق بشر توسط این فرقه در آلبانی تشریح شد.
واکنش هدیه تهرانی و اصغر فرهادی به ناآرامیهای ایران: پرسشگری یا خواست آزادی؟
در میان واکنشهای هنرمندان و شخصیتهای فرهنگی ایرانی نسبت به ناآرامیها و اعتراضات اخیر در کشور، اظهار نظر دو شخصیت برجستۀ سینمای ایران بیشتر جلب توجه کرد. اصغر فرهادی در مطلبی تحت عنوان “پرسش، تحقیر، خشم” یکی از انگیزههای اصلی مردم معترض را پرسشهای بیپاسخ آنان میداند، اما هدیه تهرانی در پاسخ به فرهادی میگوید که مردم دلایل و چرایی دردها را به خوبی میدانند و فقط صلح و آرامش و آزادی میخواهند.
روز سهشنبه ١٩ دی/٩ ژانویه، اصغر فرهادی، سینماگر ایرانی برندۀ جایزۀ اسکار در یادداشتی که خیلی سریع در فضای مجازی پخش شد، یادآوری کرد که چند سال پیش در مقدمۀ کتاب فیلمنامههایش، نوشته بوده است: “اگر با این نوشتهها توانسته باشم جسارت پرسشگری را در تماشاگران تقویت کرده و ترسشان را از کاشتن بذر سوال در ذهنها بکاهم از زمانی که برای نوشتن صرف کردهام راضی و خوشنودم”…
فرهادی این بار نیز بر اهمیت “پرسشگری” تأکید میکند و مینویسد که علاوه بر مطالبات و خواستههای مردم، آنچه که آنان را به اعتراض واداشته “پرسشهای بیپاسخیست که در طی این چند دهه در همه زمینهها از سر پنهانکاری و مصلحتجویی یا نادیده گرفته شده و بیپاسخ مانده و یا به آنها پاسخهای غیرواقعی و توهمآلود داده شده”.
فرهادی نتیجۀ “بیاعتنایی به پرسشهای انباشته شده” را تحقیر اجتماعی و سپس خشم میداند. به نوشتۀ او “هیچ خشمی به اندازۀ خشم تحقیرشدگی ماندگار و عمیق نیست. به سکوت واداشتن، بازداشت و تهدید پرسشگران به معنای از میان رفتن پرسشها نیست. پرسشها باقیاند و در گوشۀ ذهنها در حال تکثیر”.
اما یادداشت اصغر فرهادی علاوه بر واکنشهای زیاد کاربران شبکههای اجتماعی، پاسخ هدیه تهرانی بازیگر شناختهشدۀ سینمای ایران را نیز به همراه داشت. او با اشاره به “فقدان آب، هوا، نان، کار، فرهنگ، اندیشه سالم، راستی، درستی، صلح، امنیت و آرامش” در ایران، فرهادی را مخاطب قرار میدهد و مینویسد که نباید “برای آرامش خودمان به این تحلیل برسیم که مردم برای پرسش به کوچه آمدند تا پاسخی دریافت کنند”.
هدیه تهرانی با تأکید بر کمبودها و نابسامانیهای جامعۀ ایرانی مینویسد که “مسئله، پاسخ به پرسشها نیست و سپس میافزاید: “نه آقای فرهادی، مردم چرایی دردها و ناهنجاریها را میدانند و به دنبال پاسخ به پرسشهایشان فریاد نمیزنند”. به عقیدۀ هدیه تهرانی “مردم دردشان را فریاد میزنند و فقط زندگی، خوبی، صلح، آرامش و آزادی میخواهند”… اودر پایان مینویسد: “مردم چرائی داغ مادران ایران را میدانند و سرزمین مادری داغدارمان را میشناسند”…